Dakar Etappe 7 - Iquique / Uyuni

12-01-2015 Uyuni
“Ze zeiden nog dat het maar één keer in de tien jaar regent in Bolivia en laat dat nou net gisteren en vandaag zijn zeg”. Net gesproken met een vermoeide Jeroen die nog niet echt in de gaten had hoe verschrikkelijk goed hij gereden heeft vandaag. Wat een prestatie. Als 72ste binnen. Trots!!

Gelukkig kon hij bellen in Uyuni en zijn verhaal vertellen. En wat voor een verhaal. Het was een verschrikkelijke etappe. Er zijn heel veel beelden gemaakt vanuit de helicopter, misschien dat we die morgen nog te zien krijgen.

Erik en Jeroen waren ’s morgens slim geweest en hadden een regenpak aangetrokken (lekkers Hollands) en dat heeft ze tot op zekere hoogte ook redelijk droog gehouden. Maar omdat het weer onderweg steeds slechter werd, raakte langzaamaan de route ook steeds gevaarlijker. De droge rivierbeddingen liepen vol met water en alles werd modder. Hij vertelde wat hij onderweg allemaal gezien heeft: slippende motoren, half weggezakte motoren, afgeborrelde motoren, weggespoelde rijders mét motoren, kortom een slagveld. Tussen WP 5 en WP 6 was een enorme doorwading en daar ging het voor veel motoren mis. Gelukkig is Jeroen daar redelijk doorheen gekomen en kon hij door.

Inmiddels was het spekglad geworden, één spiegelgladde ijsbaan. “Heb je een keer geen feshfesh en dat kl…stof, krijg je dit”, zei hij.

Etappe 7: Nat! Natter! Natst!

Bij de tweede doorwading werd het gewoon te gevaarlijk en toen heeft hij met een man of zes motorrijders die ongeveer hetzelfde tempo aanhielden een plan bedacht. Ze hebben een stuk stroomopwaarts gereden, net zo lang tot ze een doorwaadbare plek hebben gevonden. Jeroen heeft zich opgeofferd om er als eerst doorheen te lopen met de motor, dat ging goed maar ja, dan is alles natuurlijk tot op de draad nat en heeft een regenpak ook niet direct zin meer. Dat was wel een goede zet denk ik, want andere rijders hebben heel lang staan martelen op de originele route voor ze door konden gaan. Dat heeft ze echt tijdwinst opgeleverd.

In het bivak - nou ja bivak, het is een legerkazerne zagen we net op tv - heeft hij eerst maar eens gedoucht om warm te worden. Niet iedereen is zo gelukkig want hij zag net dat er een rijder werd ondersteund door soldaten en zo, met helm en al onder het hete water werd gezet. Er waren veel rijders die onderkoeld binnenkwamen.

De laatste vijftig kilometer heeft hij zonder crossbril gereden want er zat voor en achter één dikke laag drek. Al met al drie of vier keer je motor moeten ophijsen uit die dikke koek gaat je ook niet in de kouwe kleren zitten dus hij was wel behoorlijk aan zijn end…

Maar, onderweg ook fantastische dingen gezien. Ergens in de middle of nowhere stond een trein en daarbij allerlei tentjes. Alsof die mensen met die trein een reisje geboekt hadden naar de route van de Dakar en daar overnacht hadden. Het is bijna onmogelijk om te verdwalen omdat overal mensen langs de weg staan. Bij de finish in het stadje zelf hebben mensen uren in de regen gestaan om iedereen met veel muziek en een hoop gejuich binnen te halen. Daan en ik hebben vandaag een tijdje naar de Boliviaanse live-uitzending gekeken en het was een enorm spektakel. Het was wel hartverwarmend om zo binnengehaald te worden, vond Jeroen, fantastische mensen.

Nu eerst maar wat energie steken in een beetje service aan de motor. Dat is nog niet zo eenvoudig want het regent nog steeds en de motoren staan allemaal buiten. Hij heeft geen broek aan want alles is nat en hangt te drogen dus heeft hij de rode poncho van de orga om zijn heupen gebonden. Charmant. Nou ja hopelijk lukt het wel om nog een filter te vervangen enzo. En dan, slapen op de niet hele comfortabele bedjes in de slaapzaal. Hopelijk gaat dat allemaal lukken. Erik heeft ook een hele goede tijd neergezet en Jasper Riezebos had een dag waarin hij helemaal “naar de kloten” was. Hee, waar hebben we dat meer gehoord…

Volgens Daan had Jeroen het zo goed gedaan omdat ze al die keren dat ze in Bilstain zijn gaan rijden, hebben kunnen oefenen in de regen. “Dat was allemaal voor deze etappe, pap”☺

Etappe 8 de weg terug naar Iquique

Morgen gaan ze terug naar het bivak in Iquique in weer een hele lange etappe. Misschien wordt de route gewijzigd vanwege de slechte toestand van de proef, dat gebeurde vanmorgen ook bij de auto’s nl. Kaart is een beetje vaag maar: eerst een verbinding van 24 km, dan een special van 472 km, waarschijnlijk ook over dat zoutmeer, een tussenverbinding over de bergen van 274 km (de stippellijn) en dan nog een laatste stuk van 36 km door de duinen waarna hij dat gigantische duin af kan zeilen om het bivak in Iquique binnen te rollen. Laten we hopen dat man en motor het er goed vanaf brengen.